Een nieuw jaar, nieuw begin en nieuwe kansen. Zo ook voor Jacqueline (66). In november 2019 eindigde, door de pensioengerechtigde leeftijd, na een loopbaan van 45 jaar in het onderwijs, haar geliefde baan als kleuterjuf. Jacqueline switchte wel eens van school in Tilburg Noord, maar bleef de stichting Tanget trouw. De laatste 26 jaar werkte zij op basisschool De Stelaertshoeve. "Ik heb mijn tijd absoluut niet uitgezeten, maar met plezier uitgewerkt en mis het nu al."

Werkende ouders
Als 21-jarige begon zij, na de drie jarige KLOS opleiding, als invalskracht in Vessem. "Als snel kwam ik te werken in Tilburg Noord. Na de geboorten van mijn kinderen bleef ik werken en vulde met een collega, die ging studeren, een duobaan. Dat was in die tijd echt niet gewoon en het had nog heel wat voet in aarde om het voor elkaar te krijgen." Er was wel meer niet gewoon, waar we nu niet meer van opkijken. Werkende ouders bijvoorbeeld. Zo deed het digitale tijdperk zijn intrede, er moest verantwoording worden afgelegd en eisen werden gesteld. "Ik stond open voor vernieuwingen. Anders had ik het zolang niet volgehouden."

Naar mama toe
In de basis zijn de kleuters dezelfde als 45 jaar geleden, vindt Jacqueline. "Zij komen puur binnen, dat is altijd zo gebleven. Je merkt wel dat sommige kindjes nauwelijks een kwastje of schaartje in hun handjes hebben gehad. Mogelijk heeft dat te maken met de drukke agenda van de ouders. Kleutertjes snappen niet veel van oppas en BSO. Ze willen gewoon naar mama toe."

Langzaam aan zag Jacqueline de 'witte' school veranderen naar 'driekwart allochtoon'. Zij maakte mee dat kleuters de Nederlandse taal niet machtig waren, maar daar maakte deze juf geen punt van. "Ik wist uit ervaring dat het twee jaar later goed kwam. Nu met de tweede generatie is de taal veel minder een issue geworden." Ja, Jacqueline zag ook de tweede generatie passeren.

Door de vingers zien
Even maakte Jacqueline een uitstapje naar groep 5/6/7. Maar haar hart lag duidelijk bij de kleuters. "Ik leerde hen spelen in een goeie sfeer. Zij moeten eerst ervaren om met de handen te spelen voordat ze zich kunnen uiten op papier." De tv serie De Luizenmoeder? "Ja, haha herkenbaar. Maar erg overdreven natuurlijk."

Jacqueline was de moeilijkste niet. Dat vermoeide kinderen een halve dagje thuis bleven was geen probleem en ook bij een 5-jarige leerplichtige kleuter zag ze wel eens wat door de vingers. "Je hebt zelf ook kinderen en kleinkinderen hè."

Hartverwarmend afscheid
"Ik heb het onderwijs niet als zwaar ervaren. Tegenover topdruktes stonden daarna weer vrije dagen. Natuurlijk heb ik wel eens gemopperd, maar een burn-out of langdurig uitval is mij bespaard gebleven. Ik was flexibel en meegaand, maar liet me zeker niet de kaas van het brood eten en wist wat ik wilde."

Het hartverwarmende afscheid voor de graag geziene juffrouw Jacqueline was dan ook dik verdiend. "In november nam ik op school afscheid van 400 kinderen met dansjes, versjes en kleurige en fleurige activiteiten. Overweldigend. Met de collega's vierde ik mijn afscheid bij De Voortse Loop in Hilvarenbeek, mijn ouderlijk huis."

"Ik heb het nu druk met ons huis in aanbouw in Hilvarenbeek. Anders had ik graag nog eens ingevallen. Het kriebelt wel hoor. Ik mis de cultuur van Tilburg Noord en het prettige contact met collega's, kinderen en ouders. Ik heb al die jaren heel fijn gewerkt en kijk er met plezier op terug."

De muziekkeuze van Jacqueline is 'Carmen' van Bizet. Deze was te horen tijdens de kleuter parachute activiteit op het afscheid. Zie onderstaande foto. 

https://www.youtube.com/watch?v=UC_lOhd1ink 

Als peuter wist Claudia het al: Later als ik groot ben, word ik dierenarts. Voor Claudia, bepaald niet voor de poes, is haar droom uitgekomen. Zij is nu 30 jaar en werkt sinds vier jaar in een dierenkliniek in Berkel-Enschot.

Donker bos
"Ik groeide, samen met mijn broers, op achter in het bos op Landgoed De Utrecht in Esbeek. Daar heb ik goede herinneringen aan. Op de boerderij was altijd iemand thuis. Ach, ik was het gewend om altijd op de fiets te moeten stappen voor korfbal en naar school. Later naar het Pius X Collega in Bladel, de andere kant op, had ik weer wat voordeel qua afstand. Nee hoor, is niet eng in het donker. Ik fiets liever door het bos dan door het centrum van Tilburg. Claudia woont nu met vriend Jochem prima in het dorp en ervaart de luxe van het te voet naar Schuttershof te gaan.

Op de middelbare school twijfelde Claudia toch even tussen de studie diergeneeskunde of humane geneeskunde. Maar niet lang. "Dierenarts wastoch mijn droom, mijn passie. Ik deed zelfs een jaar over, om de noodzakelijke vakken natuur-, wis- en scheikunde beter onder de knie te krijgen. Ik ging vol voor dierenarts, hoe pittig ook. Na het VWO gymnasium, studeerde ik zes jaar lang in Utrecht. Uit de drie richtingen Landbouw, paard en gezelschapsdieren, ging ik voor het laatste: hond, kat, konijn, cavia. Ondanks dat ik toch bij een melkveebedrijf ben opgegroeid en koeien leuk vind. Maar in de landbouwtak ben je meer bedrijfsgeleider, het is massaal, en je werkt vaak preventief. Ik help liever een ziek dier, het één op één contact, ook met het baasje. Het medische en dieren heeft mij altijd getrokken. Op de boerderij stond ik al met mijn neus boven op een operatie."

Castratie-stage
Claudia liep onder andere stagein Turkije. "Dat was een castratie-stage in een asiel met zwerf- honden en katten. Onder toezicht van een dierenarts beoefende ik de chirurgie." Claudia studeerde zes jaar lang zonder vertraging vijf dagen in de week. Zij moest volgens haar harder werken dan menig andere student. "Soms was ik jaloers op rechten studenten. Die hadden veel meer vrije tijd."

Het was lastig om aan een baan te komen, want Claudia miste de ervaring en hoe langer ze zonder werk zat hoe minder ze met dierengeneeskunde bezig was. Daarom ging zij werkervaring opdoen bij dierenartsen Midden Brabant.Dat hield in onbetaald meedraaien. "Ik deed een ziektevervanging van een half jaar. Twee dagen dierenarts en drie dagen in de horeca bij 't Landgoed. En toen kwam het verlossende bericht van een studiegenoot,in AniCura dierenziekenhuis Tilburg in Berkel-Enschot zochten ze een dierenarts en daar werk ik nu met veel plezier."

Verdrietige baasjes
Eerste lijns dierenarts is vergelijkbaar met huisarts. "Ik ben tandarts, dermatoloog, chirurg en psycholoog. Want ja bij ieder dier hoort een baasje. Bijna dagelijks heb ik met verdrietige mensen te maken. En ik begrijp dat heel goed. Je houdt van ze als van een kind, zijn gezinsleden."

Wat Claudia wel eens stoort: het gaat vaak over geld. "In verhouding met andere zorg zijn de dierenartskosten zeker niet hoog. Je wordt wel vaak scheef aangekeken en dat is jammer. Ik werd daar al voor gewaarschuwd in het begin van mijn studie. Als je denkt er rijk van te worden kun je al omkeren. Wij hebben ook een 6-jarige universitaire studie achter de rug. Dierengeneeskunde is op theologie na de slechts betaalde universitaire studie." Mensen gaan ook naar België, daar is het dan goedkoper. Voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Maar als er problemen zijn 's nachts kunnen wij het opknappen, want in Nederland is het verplicht om 24 uur 7 dagen bereikbaar te zijn.

illegale hondenhandel
"In het buitenland worden op grote schaal onder erbarmelijke omstandigheden honden gefokt en vervolgens met een busje naar Nederland getransporteerd. Mensen weten niet wat ze aanschaffen. Het is zo onbetrouwbaar. Erfelijke afwijkingen, ziekte, valse paspoorten met stickers van inentingen. We moeten stoppen met het afnemen. Ik zeg dan, breng de pub maar terug. Maar dat doen ze niet, want ze denken dat ze een dier hebben gered. Er wordt ingespeeld op de emotie. En zo blijft het probleem in stand. Het is echt een ding, hoor."

Claudia tipt om bij aanschaf van een huisdier op internet op te zoeken waar je op moet letten. "En kijk anders naar het programma van Ellie Lust laatst. Een goeie fokker heeft maar één ras in huis. Waar meerdere rassen aanwezig zijn is het vaak niet pluis. Voelt het betrouwbaar? Is er een moeder aanwezig? Koop niet impulsief, ga een paar keer kijken en neem desnoods een kenner mee."

Muziek: "Iets wat niemand van me weet en niet lachen nu: ik hou van doedelzakmuziek. Van het nummer Gravel walk van The Rogues word ik blij." 

  Kerst staat voor de deur maar een aantal bouwgroepen zijn al weer fanatiek bezig met de voorbereidingen voor carnaval! Een aantal wagenbouwers is dit jaar voorzien van een nieuwe schuur. We merken dat het elk jaar lastig is om voor alle wagenbouwers onderdak te vinden. Onze dank is dan ook groot voor degene die zijn of haar schuur beschikbaar stelt. Dit is van onschatbare waarde de optocht en dus Carnaval in het Haaikneuterrijk.

 Helaas is het niet meer mogelijk om overal in het dorp Esbeek door Esbeekse parochianen de NorbertusBode te bezorgen.

Om u toch in de gelegenheid te stellen ons parochieblad te lezen, is de zomer-editie af te halen in café Schuttershof.

U vindt de NorbertusBode ook op de parochiesite:

https://h-norbertus.nl/upload/medialibrary/norbertusbode_2019_12_site_1.pdf